Δεύτερη Σύνοδος του Βατικανού
| Δεύτερη Σύνοδος του Βατικανού | |
|---|---|
| Ημερομηνία | 11 Οκτωβρίου 1962 – 8 Δεκεμβρίου 1965 |
| Αποδεκτή από | Καθολική Εκκλησία |
| Προηγούμενη σύνοδος | Πρώτη Σύνοδος του Βατικανού |
| Συγκλήθηκε από | Πάπας Ιωάννης ΚΓ΄ |
| Προέδρευσε | Πάπας Ιωάννης ΚΓ΄ Πάπας Παύλος ΣΤ΄ |
| Συμμετοχή | 2.625[1] |
| Θέματα συζήτησης | Η ίδια η Εκκλησία, ο μοναδικός σωτήριος ρόλος της ως η μία, αληθινή και πλήρης χριστιανική πίστη, επίσης σε σχέση με τον οικουμενισμό μεταξύ άλλων θρησκειών, σε σχέση με τον σύγχρονο κόσμο, η ανανέωση της χειροτονημένης ζωής κ.α. |
| Έγγραφα και δηλώσεις | Τέσσερις διατάξεις:
Τρεις δηλώσεις:
Εννέα διατάγματα:
|
| Χρονολογική λίστα Οικουμενικών συνόδων | |
Η Δεύτερη Σύνοδος του Βατικανού (Λατινικά: Concilium Oecumenicum Vaticanum Secundum ή ανεπίσημα γνωστή ως Βατικανού Β΄) ασχολήθηκε με τις σχέσεις μεταξύ της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας και του σύγχρονου κόσμου.[2] Ήταν η εικοστή πρώτη οικουμενική σύνοδος της Καθολικής Εκκλησίας και η δεύτερη που διεξάχθηκε στη Βασιλική του Αγίου Πέτρου στο Βατικανό. Η σύνοδος, μέσω της Αγίας Έδρας, επίσημα άνοιξε υπό το ποντιφικάτο του Πάπα Ιωάννη ΚΓ΄ στις 11 Οκτωβρίου 1962 και έκλεισε υπό τον Πάπα Παύλο ΣΤ΄ το 1965.
Το πρωί της 11ης Οκτωβρίου του 1962 περίπου 2.500 καρδινάλιοι και άλλοι εκκλησιαστικοί αξιωματούχοι ακολούθησαν τον φερόμενο πάνω σε φορητό θρόνο Πάπα Ιωάννη ΚΓ' στη Βασιλική του Αγίου Πέτρου, όπου άρχισε τις εργασίες της η 21η Οικουμενική Σύνοδος της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, η 2η του Βατικανού. Εντός του Αγίου Πέτρου, εκτός από τους καθολικούς κληρικούς, βρέθηκαν και παρατηρητές άλλων Εκκλησιών. Απουσίαζαν οι Ορθόδοξες Εκκλησίες, πλην της Ρωσικής, η οποία συμφώνησε να στείλει παρατηρητές κατόπιν διαπραγμάτευσης Μόσχας-Βατικανού. Στην εναρκτήρια ομιλία του ο Πάπας τόνισε ότι κύριο αντικείμενο της Συνόδου είναι η διαφύλαξη των παρακαταθηκών του χριστιανικού δόγματος και η ενότητα των Εκκλησιών. Η πρώτη περίοδος της Συνόδου έληξε στις 8 Δεκεμβρίου του 1962 και ο Ιωάννης ΚΓ' συμπέρανε ότι οι αντίθετες απόψεις που διατυπώθηκαν έδειξαν ότι στην Εκκλησία υπάρχει κόσμος ελευθερίας. Στο περιθώριο της Συνόδου δεν έλειψαν και οι κατ' ιδίαν διαβουλεύσεις[3].
Στις 9 Σεπτεμβρίου του 1963, η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος απέρριψε ομόφωνα την αποστολή παρατηρητών στην Οικουμενική Σύνοδο του Βατικανού. Επιπλέον, η Ιερά Σύνοδος ζήτησε από την ελληνική κυβέρνηση ματαίωση της Πανορθοδόξου Συνόδου της Ρόδου, που συγκάλεσε ο Οικουμενικός Πατριάρχης Αθηναγόρας, με κύριο θέμα την αποστολή παρατηρητών στο Βατικανό.
 |
Αυτό το λήμμα σχετικά με τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Second Vatican Council Catholic Hierarchy
- ↑ Gaudium et spes, II Vatican council, Rome, IT: Vatican, http://www.vatican.va/archive/hist_councils/ii_vatican_council/documents/vat-ii_const_19651207_gaudium-et-spes_en.html.
- ↑ Οικουμενική Σύνοδος του Βατικανού, Ιστορικό Λεύκωμα 1962, σελ. 80-83, Καθημερινή (1997)
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Ιωάννης Ασημάκης, Λέων Κισκίνης, Η Β' Βατικανή Σύνοδος, Analecta Theologica, Θεσσαλονίκη 2012
- 50 χρόνια από τη 2η Σύνοδο του Βατικανού Αρχειοθετήθηκε 2016-03-05 στο Wayback Machine. Ο Τύπος των Μαρωνιτών